Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Magdalena Maszlanka

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Wioletta Przybylska

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. w Lidzbarku Warmińskim na rozprawie

sprawy z powództwa R. L.

przeciwko T. (...)Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  odstępuje od obciążania powoda kosztami procesu;

III.  przyznaje pełnomocnikowi powoda ustanowionemu z urzędu adw. A. B. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim kwotę 1476 zł (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć 00/100) tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną na rzecz powoda z urzędu (w tym podatek VAT).

SSR Magdalena Maszlanka

Sygn. akt: I C 517/16

UZASADNIENIE

Powód R. L. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwoty 3382,52 zł. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany rozlicza jego mieszkanie z centralnego ogrzewania i wody. Powód oświadczył, że nie zgadza się z kosztami stałymi, które musi płacić corocznie, od 600 do 800 zł dodatkowo, i podniósł, że nie zgadza się również z ubytkami i niedoborem wody oraz centralnego ogrzewania.

Pismem z dnia 2 marca 2017 r. powód doprecyzował, że kwestionuje wysokość opłat naliczonych za centralne ogrzewanie w latach 2011-2015.

Pozwany T. (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew zakwestionował powództwo co do zasady i wysokości, a także podniósł zarzut przedawnienia roszczenia z tytułu opłat eksploatacyjnych za lata 2010 – 2014.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 1975 r. pomiędzy F. (...)w O. a powodem R. L. została zawarta umowa najmu mieszkania służbowego numer (...) położonego w budynku numer (...) przy ul. (...) w O.. Czynsz najmu ustalono na 164 zł miesięcznie.

(umowa najmu z dnia 30 listopada 1975 r. – k. 117-118)

F. (...)w O. została zlikwidowana, a budynek mieszkalny numer (...) przejęła Gmina O..

W budynku, po wyodrębnieniu lokali, powstała Wspólnota (...). Lokal zajmowany przez pozwanego pozostał lokalem komunalnym.

(okoliczności niesporne).

W dniu 19 maja 2009 r. pomiędzy pozwanym a Wspólnotą (...)w O. została zawarta umowa numer (...) o zarządzenie nieruchomością. Do obowiązków pozwanego jako zarządcy, w ramach uchwalonych i posiadanych przez Wspólnotę środków finansowych, należało zawieranie umów w imieniu Wspólnoty na dostawę energii elektrycznej, ciepłej, zimnej wody i odbioru ścieków kanalizacyjnych, wywozu śmieci, usług kominiarskich, usług sprzątania posesji, ubezpieczenie budynku, opłacanie podatków, innych opłat publicznoprawnych przypadających od nieruchomości wspólnej, chyba że byłyby one pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, naliczanie w formie zaliczek miesięcznych wymiarów opłat na pokrycie kosztów zarządu za zużytą energię elektryczną, zimną wody i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości stałych, usługi kominiarskie, remonty i konserwacje, utrzymanie czystości i porządku, ubezpieczenia, naliczanie opłat za świadczenia wraz z ich rozliczaniem, z wyjątkiem świadczeń, na które były zawarte indywidualne umowy z dostawcami, prowadzenie dla nieruchomości księgowości finansowej, dokonywanie rozliczeń poprzez rachunek bankowy oraz składanie ze swej działalności rocznych sprawozdań. Właściciele lokali mieli uczestniczyć w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej w wysokości określonej uchwałą Wspólnoty, podjętej na podstawie rocznego planu zagospodarowania, w formie miesięcznych zaliczek, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, podlegających rozliczeniu po zbilansowaniu kosztów utrzymania nieruchomości w cyklach rocznych. Za zarządzenie zarządca miał pobierać wynagrodzenie w wysokości 0,45 zł za 1 m ^{( 2)} powierzchni użytkowej lokali miesięczne. Oprócz kosztów zarządu nieruchomością wspólną właściciele lokali ponosili wydatki obejmujące energię elektryczną, zimną wodę i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości. Opłaty na pokrycie kosztów zarządu należało uiszczać w kasie zarządcy albo na wskazany w umowie rachunek bankowy.

(umowa o zarządzanie numer(...)z dnia 19 maja 2009 r. – k. 95-97)

Pismem z dnia 26 stycznia 2011 r. pozwany T. (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. powiadomił powoda, że dokonał rozliczenia całkowitych kosztów dostarczonej energii cieplnej zużytej do celów centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej za okres od 1 listopada 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. Pozwany wskazał, że wpłacona zaliczka wyniosła 370,65 zł, koszty centralnego ogrzewania 610,88 zł a niedopłata 240,23 zł.

Pismem z dnia 15 lutego 2012 r. pozwany T. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. powiadomił powoda, że dokonał rozliczenia całkowitych kosztów dostarczonej energii cieplnej zużytej do celów centralnego ogrzewania za okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. Wskazał, że wpłacona zaliczka wyniosła 2223,90 zł, koszty centralnego ogrzewania: 573,36 zł opłaty stałej, 1607,13 zł kosztów zużycia ciepła a nadpłata 43,41 zł. Tym samym pismem pozwany dokonał rozliczenia poniesionych kosztów i wpłaconych zaliczek za ciepłą wodę, przyjmując, że zaliczka wyniosła 747,60 zł, koszty 271,80 zł a nadpłata 457,80 zł.

Pismem z dnia 18 lutego 2013 r. pozwany T. (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. powiadomił powoda, że Wspólnota (...) w O. dokonała rozliczenia całkowitych kosztów dostarczonej energii cieplnej zużytej do celów centralnego ogrzewania za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. Wskazał, że wpłacona zaliczka wyniosła 2223,90 zł, koszty centralnego ogrzewania: 775,72 zł kosztów stałych i ubytków, 1165,84 zł kosztów zużycia ciepła a nadpłata 282,34 zł. Tym samym pismem pozwany dokonał rozliczenia poniesionych kosztów i wpłaconych zaliczek za ciepłą wodę, przyjmując, że zaliczka wyniosła 432 zł, koszty 289,28 zł a nadpłata 142,71 zł, oraz rozliczenia poniesionych kosztów i wpłaconych zaliczek za zużycie zimniej wody i ścieków, przyjmując, że zaliczka wyniosła 184,56 zł, faktyczne zużycie 61,52 zł, ubytki 2,19 zł, nadpłata 62,71 zł.

Pismem z dnia 18 lutego 2015 r. pozwany T. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. powiadomił powoda, że dokonał rozliczenia całkowitych kosztów dostarczonej energii cieplnej zużytej do celów centralnego ogrzewania za okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. Wskazał, że wpłacona zaliczka wyniosła 2435,72 zł, koszty centralnego ogrzewania: 685,70 zł opłaty stałej, 61,23 zł niedoborów, 1187,26zł kosztów zużycia ciepła a nadpłata 501,53 zł. Tym samym pismem pozwany dokonał rozliczenia poniesionych kosztów i wpłaconych zaliczek za ciepłą wodę, przyjmując, że zaliczka wpłacona z tego tytułu wyniosła 555 zł, koszty 283,68 zł a nadpłata 271,32 zł, oraz rozliczenia poniesionych kosztów i wpłaconych zaliczek za zużycie zimnej wody ścieków, przyjmując, że zaliczka wyniosła 568,48 zł, faktyczne zużycie 392,92 zł, ubytki 47,69 zł, nadpłata 128,87 zł.

Pozwany dokonał też rozliczenia centralnego ogrzewania za okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r., przyjmując, że zaliczka wyniosła 2223,96 zł, koszt zużycia 886 zł, niedobory 56,22 zł, nadpłata 1250,83 zł, a dodatkowo koszty stałe 688,88 zł. Z kolei rozliczenie za ciepła i zimną wodę oraz ścieki przedstawiało się następująco: ciepła woda: zaliczka 402 zł, zużycie 497,79 zł, zimna woda i ścieki: zaliczka 411,84 zł, koszt zużycia 300,30 zł, niedobory 30,03 zł.

Rozliczenie przeprowadzono w oparciu o przyjęty przez Wspólnotę (...)regulamin rozliczeń na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody.

(pismo z dnia 26 stycznia 2011 r. – k. 8, pismo z dnia 15 lutego 2012 r. – k.9, pismo z dnia 18 lutego 2013 r. – k. 10, pismo z dnia 18 lutego 2015 r. – k. 23, rozliczenie centralnego ogrzewania – k. 30, 31, rozliczenie ciepłej i zimnej wody – k. 32)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, których wiarygodność – w zakresie, w jakim poczyniono ustalenia- nie była kwestionowana. Nie budziła również zastrzeżeń opinia biegłego z zakresu oceny energetycznej budynków i pomiarów zużycia ciepła M. P., niemniej jednak Sąd nie oparł się na niej, przyjmując, że pozwanemu nie przysługuje legitymacja bierna w sprawie, co będzie przedmiotem dalszych rozważań.

Przechodząc do wyjaśnienia podstawy prawnej, wskazać należy, że powoda i pozwanego nie łączył stosunek umowny, w oparciu o który należałoby dokonać rozliczeń opłat związanych z korzystaniem z lokalu. Powód zawarł umowę najmu z F. (...)w O., która już nie istnieje, a której mienie - budynek numer (...) przy u. (...), co bezsporne, został przejęty przez Gminę O.. Lokal numer (...) jest lokalem komunalnym. Gmina O. posiada odrębną od pozwanego osobowość prawną, a pozwany nie jest wynajmującym, lecz podmiotem, któremu Wspólnota (...)powierzyła zarządzenie nieruchomością wspólną.

Zasadność roszczenia należało zatem ocenić w świetle art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c.

Pierwszy z przepisów stanowi, że kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Natomiast zgodnie z art. 410 § 1 k.c., przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 par. 2 k.c.).

Stosownie do rozkładu ciężaru dowodu ustanowionego w art. 232 zd. pierwsze k.p.c., to rolą powoda było wykazanie przesłanek z art. 410 par. 2 k.c.

W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie można przyjąć, że w przypadku uiszczenia przez powoda kosztów centralnego ogrzewania w zawyżonej wysokości podmiotem bezpodstawnie wzbogaconym byłby pozwany. T. (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. było zarządcą nieruchomości, nie gospodarowało własnymi środkami, lecz funduszem Wspólnoty (...), który został mu w tym celu powierzony. Wniosek taki można wyprowadzić z brzmienia § 2 pkt 3 umowy z dnia 19 maja 2009 r., w którym wskazano, że zarządca realizuje swoje obowiązki w ramach uchwalonych i posiadanych przez Wspólnotę środków finansowych . Do podobnego wniosku skłania też treść 4 ust. 1, 3 w zw. z § 1 pkt 3 e umowy, z których wynikało, że zarządca zawierał umowy z dostawcami mediów w imieniu Wspólnoty, a nie w imieniu własnych, a koszty z tego wynikające ponosili właściciele lokali.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (D. U. 2015, poz. 1892), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Stosownie do art. 12 ust. 2 u.w.l., właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w stosunku do ich udziałów Art. 15 ust. 1 ustawy precyzuje, że na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Z przytoczonych regulacji jednoznacznie wynika, że podmiotem, któremu przysługuje roszczenie o zapłatę zaliczki jest wspólnota mieszkaniowa. Z kolei zarząd wchodzi w skład struktury organizacyjnej wspólnoty, nie jest odrębnym od niej podmiotem praw, reprezentuje wspólnotę na zewnątrz i w sprawach zwykłego zarządu składa oświadczenia woli za wspólnotę (tak art. 21 ust. 1 i 2 u.w.l.).

W tych okolicznościach Sąd przyjął, że powód może domagać się zwrotu kosztów centralnego ogrzewania, które zostały przez niego niesłusznie opłacone, od Wspólnoty (...) albo od właściciela lokalu. Uiszczenie opłat na rzecz zarządcy nie prowadziło bowiem do powstania przysporzenia w jego mieniu.

Z tych przyczyn na podstawie art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 i 2 k.c. powództwo należało oddalić.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu, mając na uwadze jego sytuację materialną i zdrowotną.

O kosztach pomocy prawnej udzielonej powodowi przez pełnomocnika z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (D.U. 2017, poz. 2368) w zw. z par. 4 ust. 1, 2, 3 i par. 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (D.U. 2015, poz. 1801), przyznając mu kwotę 1200 zł powiększoną o podatek VAT.