Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim - Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym : Przewodniczący : SSR Robert Kłosowski

Protokolant : sekret sądowy Joanna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2018 roku w Lidzbarku Warmińskim

na rozprawie sprawy z powództwa M. G.

przeciwko A. G.

o podwyższenie alimentów

orzeka

I. podwyższa z dniem 11 września 2017 roku alimenty od pozwanej A. G. na rzecz powódki M. G., których wysokość po raz ostatni została ustalona wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim z dnia 7 sierpnia 2014r. w sprawie VIII RC 40/14 w kwocie po 400 zł miesięcznie do kwoty po 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie określonymi w art. 481 § 2 kc na wypadek opóźnienia w płatności każdej z rat;

II. w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III. koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

IV. odstępuje od obciążania pozwanej opłatami sądowymi na rzecz Skarbu Państwa;

V. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

/SSR Robert Kłosowski/

Sygn. akt III RC 111/17

Powódka M. G. wniosła przeciwko pozwanej A. G. pozew o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie VIII RC 40/14 z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 1100 złotych miesięcznie oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, iż zdaje sobie sprawę, iż wnosi o podwyższenie alimentów aż o kwotę 700 złotych, jednakże od czasu wydania ostatniego wyroku określającego wysokość alimentów jej koszty utrzymania znacznie wzrosły. M. G. ma obecnie 20 lat, po ukończeniu nauki w szkole średniej kontynuuje naukę na studiach licencjackich na kierunku t. r. w Wyższej Szkole (...) w G. w systemie stacjonarnym. Czesne za studia wynosi kwotę 355 złotych miesięcznie. Wybór wskazanego kierunku studiów, szkoły, jak i systemu kształcenia wynika ze sprecyzowanych planów powódki, która w przyszłości pracować przy obsłudze ruchu lotniczego. Dlatego też powódka rozpoczęła dodatkową naukę języka hiszpańskiego, której koszt wynosi kwotę 150 złotych miesięcznie. W pracy jaka zamierza w przyszłości podjąć powódka znajomość języków obcych jest niezbędna. Z uwagi na system studiów (stacjonarny) konieczność nauki M. G. nie ma możliwości podjęcia stałej pracy. Deklaruje jednak, iż w trakcie roku szkolnego będzie dążyć do tego aby znaleźć zatrudnienie w weekendy, o ile nie ucierpi na tym nauka, aby odciążyć finansowo rodziców. Z racji podjęcia nauki poza miejscem zamieszkania powódka ponosi koszty związane z wynajęciem pokoju w kwocie 800 złotych miesięcznie, wyżywienia w kwocie ok. 450-500 złotych miesięcznie. Dodatkowo powódka ponosi opłaty związane z zakupem odzieży w kwocie ok. 150 złotych miesięcznie, środki czystości i higieny osobistej ok. 100 złotych miesięcznie, przybory biurowe, książki oraz bilety miesięczne komunikacji miejskiej (koszt biletu 47 złotych miesięcznie). M. G. średnio dwa razy w miesiącu wraca również do domu rodzinnego. Koszt biletów wynosi ok. 108 złotych miesięcznie. Nadto powódka podała, iż kontynuuje zajęcia na siłowni, na jakie uczęszczała wcześniej w dotychczasowym miejscu zamieszkania, koszt karnetu na siłownię to kwota 140 złotych.

Pozwana A. G. wniosła w odpowiedzi na pozew o oddalenia powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej .

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew A. G. wskazała, iż z tytułu umowy o pracę osiąga dochody w kwocie 1269,48 złotych. Podała, iż poza obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz powódki ponosi szereg opłat związanych z utrzymaniem mieszkania, mediami oraz wyżywienia i zakupu ubrań oraz środków czystości. Pozwana przedstawiła zestawienie tych wydatków. Łączna wysokość wyszczególnionych przez pozwaną opłat razem z alimentami jest bliska kwoty 1700 złotych miesięcznie. Nadto, jak dalej wskazała powódka w uzasadnieniu odpowiedzi na pozew od lipca 2016 r. rozpoczęła naukę na (...) Uczelni H. – E.. Koszt nauki pokrywa pracodawca, jednakże pozwana ponosi koszty dojazdu na zajęcia, wyżywienia poza miejscem zamieszkania, badań lekarskich i laboratoryjnych oraz opłat z tytułu archiwizacji dokumentów. Są to dodatkowe koszty w kwocie 435 złotych miesięcznie. A. G. podkreśliła, iż jest osobą samotną i wszelki koszty związane z utrzymaniem ponosi samodzielnie. Jest ona również osobą chorą w związku z uszkodzonym kręgosłupem na odcinku piersiowym oraz cierpi na astygmatyzm. W związku ze swoimi schorzeniami pozwana zmuszona jest brać udział w zajęciach rehabilitacyjnych w W. F.. Korzysta również z pomocy okulisty. Łączny koszt zajęć rehabilitacyjnych wynosi kwotę ok. 1000 złotych rocznie, koszt wizyt u okulisty to kwota 60 złotych.

W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew pozwana wskazała również, iż uzgodniła z powódka, że od października 2017 r. zwiększy kwotę przekazywanych na jej rzecz alimentów do kwoty 450 złotych pomimo tego, iż ta kwota i tak przekracza zakres jej możliwości. Pozwana podkreśliła również, iż przez ostatni rok powódka przebywała za granicą gdzie pracowała zawodowo, w związku z tym mogła w tym okresie zgromadzić niezbędne środki finansowe na dalszą edukację, tym bardziej, że w tym czasie pozwana przekazywała jej alimenty. Decyzja o wyborze płatnego kierunku studiów nie była konsultowana z pozwaną. Niezrozumiałym jest dlaczego M. G. będąc świadomą ograniczonych możliwości finansowych pozwanej A. G. zdecydowała się na taka formę dalszej edukacji. Na koniec pozwana wskazała również, iż ponoszone przez nią wydatki przekraczają uzyskiwane dochody w związku z czym zmuszona jest ona korzystać z pomocy siostry oraz ojca, zaś jej standard życiowy jest gorszy niż standard życia córki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. G. urodziła się w dniu (...) Jej rodzicami są T. G. (1) oraz pozwana A. G.. Rodzice powódki pozostawali w związku małżeństwem od 6 lipca 1996 r. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 19 maja 2009 r. w sprawie I RC 2470/08 orzeczono rozwód małżeństwa T. G. (2) i A. G.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad wówczas małoletnią powódką Sąd powierzył obojgu rodzicom ustalając miejsce pobytu małoletniej przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania M. G. sąd w wyroku rozwodowym obciążył rodziców powódki, przy czym od T. G. (2) zasądził ratę alimentacyjną w wysokości po 400 złotych miesięcznie. Od chwili orzeczenia rozwodu do dnia (...)roku M. G. mieszkała z matką. Do tego czasu też ojciec powódki T. G. (1) łożył do rąk A. G. alimenty, początkowo w kwocie po 400 zł miesięcznie, zaś od 8 marca 2012 r. w kwocie 470 złotych do czego zobowiązany był z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 10 kwietnia 2012 roku w sprawie III RC 57/12. W dniu (...). doszło do gwałtownego konfliktu pomiędzy powódka M. G. a pozwana A. G.. W jego rezultacie powódka uciekła do ojca. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bartoszycach VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim w sprawie VIII Nsm 342/13 z dnia 29 kwietnia 2014 r. ustalono miejsce pobytu małoletniej wówczas M. G. przy ojcu. Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim w sprawie VIII RC 40/14 z dnia 7 sierpnia 2014 r. zasądzono od pozwanej A. G. na rzecz małoletniej wówczas powódki M. G. kwotę po 400 złotych miesięcznie tytułem alimentów poczynając od dnia 22 grudnia 2014 r.

/dowód : bezsporne – a także : odpis aktu urodzenia k. 8, wyrok rozwodowy k. 9 akt VIII Nsm, postanowienie VIII Nsm 342/13 k. 94 tychże akt, wyrok w sprawie III RC 57/12 k. 84 tychże akt/

W sierpniu 2014 r., kiedy to po raz ostatni orzekano o wysokości należnych powódce alimentów miała ona 17 lat i mieszkała razem z ojcem. Uczyła się wówczas w szkole średniej. Uczęszczała na korepetycje w wymiarze jednej godziny tygodniowo. Godzina korepetycji kosztowała 40 złotych. Powódka była wówczas zdrowa i nie przyjmowała żadnych stałych leków. Nosiła okulary, które zakupił dla niej ojciec T. G. (1) za kwotę 345 złotych. Bezpośrednio po zmianie przez powódkę miejsca jej pobytu (21 grudnia 2013 r.) utrzymywała ona kontakt z matką, odwiedzała ją w miejscu zamieszkania, była przez nią zapraszana na obiady oraz do kawiarni. Jednakże po kilku miesiącach (od kwietnia/maja 2014 r.) wymienione zaprzestały kontaktów. Pozwana przekazywała ojcu ustalone na podstawie zabezpieczenia alimenty, a dodatkowo doładowywała córce telefon.

/dowód : faktura VAT- k. 12 akt VIII RC 40/14, zeznania T. G. k. 139v akt VIII RC 40/14)

W sierpniu 2014 r. ojciec powódki T. G. (1) utrzymywał się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 2317,78 zł miesięcznie. Nie posiadał żadnych innych dochodów. Ojciec powódki był współwłaścicielem mieszkania, w którym zamieszkiwał wspólnie ze swoją partnerką i jej dzieckiem z poprzedniego związku. Partnerka ojca powódki zatrudniona była wówczas na podstawie umowy na okres próbny. Na zakup mieszkania T. G. (1) zaciągnął kredyt hipoteczny. Rata kredytu wynosiła około 300 zł miesięcznie. Pozostałe koszty użytkowania mieszkania zajmowanego przez rodzinę powódki wynosiły odpowiednio : czynsz wraz z opłatą za wodę, wywóz nieczystości oraz opłaty administracyjne- 360 zł miesięcznie, energia elektryczna 100-150 zł miesięcznie, gaz 60 zł miesięcznie, opał na sezon grzewczy 2000 zł. Dodatkowo w kwietniu 2014 roku ojciec powódki zaciągnął w zakładzie pracy pożyczkę w kwocie 3000 zł na spłatę zaległości mieszkaniowych powstałych w okresie po zmianie miejsca pobytu córki M. G.. Rata pożyczki wynosiła 150 zł miesięcznie.

Pozwana w sierpniu 2014 r. mieszkała razem ze swoim partnerem. Oboje pracowali. A. G. uzyskiwała wynagrodzenie w kwocie 1237,20 zł netto miesięcznie. Dodatkowo wymieniona świadczyła również pracę na podstawie umowy zlecenia uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości 82 zł netto miesięcznie. Pozwana była również właścicielką gruntów rolnych o powierzchni około 1,5 ha, do których otrzymywała dopłaty w wysokości 1200 zł rocznie. Z tytułu spłaty po podziale wspólnego majątku w marcu 2014 roku przekazała na rzecz byłego męża kwotę 41169 zł. Celem dokonania spłaty pozwana zaciągnęła pożyczkę w banku oraz zakładzie pracy w wysokości odpowiednio 3000 i 2000 zł. Miesięczne raty wynosiły 176,99 i 176 zł miesięcznie. Z kolei koszty związane z użytkowaniem zajmowanego przez pozwaną wspólnie z partnerem mieszkania wynosiły : 38 zł kwartalnie z tytułu podatku od nieruchomości, 38,28 zł rocznie za użytkowanie wieczyste, 183 zł miesięcznie za energię elektryczną, 65 zł miesięcznie za wodę oraz 219,37 zł miesięcznie za gaz. Pozwana pozostawała pod stałą opieką poradni ginekologicznej. Leczyła się również prywatnie na żylaki i alergię, przyjmowała stale leki przeciwalergiczne, które koszt wynosił kwotę ok. 50 zł miesięcznie.

(dowód: zaświadczenie o zarobkach k. 8,29-30, 128, 130-131 akt VIII RC 40/14, wniosek o udzielenie pożyczki k. 18 akt VIII RC 40/14, zaświadczenie z (...) k. 129 akt VIII RC 40/14; potwierdzenia przelewów bankowych k. 31,37-39,45,57 akt VIII RC 40/14, dokumentacja lekarska k. 32-34,36 akt VIII RC 40/14, faktury VAT- k. 35,49,55,56,61-63,127,128,137,138 akt VIII RC 40/14 decyzja o wymiarze podatku k. 40, 41 akt VIII RC 40/14, harmonogram spłaty kredytu k. 43 akt VIII RC 40/14, umowa pożyczki k. 44 akt VIII RC 40/14, informacja z (...) k. 111 akt VIII RC 40/14, kserokopia PIT- k. 114-15,116-118 V; zeznania T. G. (2) k.139-140 akt VIII RC 40/14, zeznania pozwanej A. G. k. 140 akt VIII RC 40/14 oraz k. 109-110, zeznania powódki M. G. k. 109-110)

M. G. ma obecnie 21 lat. W 2016 r. ukończyła szkołę średnią zdając maturę. Zdecydowała aby w tym samym roku nie kontynuować dalszej edukacji, robiąc jeden rok przerwy i w tym czasie poprawić znajomość języka obcego i w przeszłości rozpocząć naukę w kierunku pracownika obsługi ruchu lotniczego. W tym celu jesienią 2016 r. powódka wyjechała do H. aby uczestniczyć w programie aupair umożliwiającym pobyt w danym kraju łączony z nauką języka. Aby zgromadzić środki na wyjazd powódka bezpośrednio po zdaniu matury wyjechała do H. na 3 miesiące wykonując prace sezonowe. Pracując M. G. uzyskiwała wynagrodzenie w wysokości 200 euro tygodniowo. Z kwoty tej musiała jednak pokryć koszty wyżywienia oraz koszty pobytu. Po powrocie do Polski powódka dysponowała zaoszczędzoną kwotą ok. 1000 euro. Następnie na okres blisko roku wyjechała do H.uczestnicząc w programie aupair. Powódka mieszkała u h.rodziny opiekując się dzieckiem. W zamian miała zapewnione mieszkanie i wyżywienie. Otrzymywała również kieszonkowe, koszt zajęć w szkole językowej musiała ponosić sama. Przez cały ten czas pozwana A. G. płaciła nadal na rzecz córki alimenty w kwocie 400 złotych miesięcznie.

Po powrocie do Polski, od października 2017 r., powódka rozpoczęła dalszą edukację, ucząc się w systemie stacjonarnym, na studiach licencjackich w Wyższej Szkole (...) w G., kierunek T. R., specjalizacja obsługa ruchu lotniczego. Miesięczne czesne za naukę wynosi kwotę 365 złotych. Wybór szkoły powódka konsultowała wyłącznie z ojcem, który również tak jak córka uznał, iż rozwój ruchu lotniczego sprawia, że po zakończeniu wskazanych studiów będzie możliwość znalezienia atrakcyjnej pracy. Specjalizacja, która powódka wspólnie z ojcem wybrała nie znajduje się w ofercie państwowych szkół wyższych, co umożliwiałoby naukę bezpłatną. Podobną ofertę nauki również płatna oferuje uczelnia w P., ale jest to miejscowość leżąca zacznie dalej od miejsca zamieszkania powódki. Dodatkowo powódka kontynuuje naukę języka hiszpańskiego, której koszt wynosi kwotę 169 złotych miesięcznie. Powódka wspólnie ze swoim chłopakiem wynajmuje pokój w trzypokojowym mieszkaniu w G. o powierzchni 14,7 m ² płacąc za z tego tytułu opłatę w kwocie 800 złotych. Kwota ta obejmuje również koszty eksploatacyjne : w szczególności energię elektryczną, tzw. koszty wspólne lokalu, opłatę za dostarczenie internetu etc. W tej samej wysokości opłatę uiszcza chłopak powódki. Cena wynajmu pozostałych pokoi wynosi ok. 900 złotych. M. G. ponosi również koszty związane z zakupem biletu miesięcznego na komunikację miejska w kwocie 55 złotych miesięcznie. Średnio dwa razy w miesiącu przyjeżdża do ojca, do L.. Koszt biletu wynosi ok. 27 w jedną stronę. Wszystkie opisane powyżej wydatki (mieszkanie, czesne, nauka języka, dojazdy w G. i do domu) opłaca ojciec powódki T. G. (1). Wymieniony przekazuje córce miesięcznie kwotę od 1400 do 1500 złotych. Koszty wyżywienia, kosmetyki i inne bieżace wydatki powódka opłaca samodzielnie z alimentów uzyskiwanych od pozwanej A. G. (obecnie po wydaniu postanowienia o zabezpieczeniu kwota 550 zł.). A. G. przed podjęciem studiów kontaktowała się z matką informując ją o kontynuacji nauki w G. na studiach stacjonarnych i prosiła zwiększenie kwoty przekazywanych alimentów. Pozwana zadeklarowała podwyższenie kwoty zasądzonych uprzednio alimentów o 50 złotych.

Ojciec powódki T. G. (1) ma obecnie 44 lata. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie ok. 3000 zł miesięcznie. Nie posiada żadnych innych dochodów. Ojciec powódki nadal jest współwłaścicielem mieszkania, w którym zamieszkuje również jego partnerka wraz z jej synem z poprzedniego związku. Partnerka ojca powódki pracuje uzyskując dochód w wysokości ok. 1530 złotych netto. Koszty utrzymania mieszkania są zbliżone do kosztów ponoszonych w 2014 r. Wymieniony nie posiada żadnych oszczędności. Na pokrycie kosztów dalszej edukacji córki T. G. (1) zaciągnął kredyt w kwocie 3000 złotych. Rata kredytu wynosiła około 300 zł miesięcznie.

Pozwana A. G. ma 42 lata. Utrzymuje się z wynagrodzenia za prace w Z. Z. (1) w L. w kwocie ok. 1530 złotych netto (2100 złotych brutto) oraz dochodów z wykonywania umowy zlecenia na rzeczS. M.w P. w kwocie 675 złotych netto miesięcznie. Nadal jako właścicielka gruntów rolnych o powierzchni około 1,63 ha otrzymuje dopłaty w wysokości ok. 1435 zł rocznie. Obecnie nie jest z nikim związana. Mieszka w stanowiącej jej własność kawalerce. Opłaty za mieszkanie wynoszą : ok. 170 złotych miesięcznie za gaz, energia elektryczna ok. 66 złotych miesięcznie, woda ok. 45 złotych miesięcznie, opłata za internet 54 złote miesięcznie. Nadto pozwana ponosi opłaty roczne w kwocie 59 złotych podatek gruntowy, 56 złotych podatek od nieruchomości i 66 złotych opłata za użytkowanie wieczyste. Pozwana spłaca pożyczkę zaciągnięta na remont mieszkania w kwocie 2000 złotych, miesięczna rata wynosi ok. 170 złotych. A. G. cierpi na bóle kręgosłupa. W związku z tym uczęszcza na zajęcia w klubie (...), których roczny koszt wynosi kwotę ok. 1000 złotych.

/dowód : umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 9-12, 89-95, umowa o świadczenie usług edukacyjnych k. 13-15, umowa w sprawie udzielenia pożyczki k. 22, rachunek (...) k. 25, umowa członkostwa w klubie (...) k. 27-29, informacja (...) k. 79, zaświadczenie o wysokości dochodu k. 86-87, 103, zaświadczenie o kontynuowaniu nauki k. 88, umowa o naukę języka k. 96 zeznania T. G. k. 108-109, zeznania stron k. 109-110/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zasadniczej części nie był sporny. Sąd dokonując ustaleń faktycznych oparł się na przedłożonych do sprawy przez obie strony dokumentach, których treść i autentyczność nie była kwestionowana przez strony w toku całego postępowania. Podstawą do ustalenia stanu faktycznego były również zeznania świadka T. G. (1) oraz zeznania stron. Przedmiotem sporu pomiędzy stronami była właściwie jedynie kwestia dochodów uzyskiwanych przez pozwaną z tytułu wynagrodzenia za pracę oraz dochodów z tytułu dopłat bezpośrednich związanych z posiadaną nieruchomością gruntowa. Dokonując tych ustaleń Sąd oparł się na uzyskanych w toku prowadzonego postępowania dokumentach w postaci zaświadczenia o wysokości wynagrodzenia oraz informacji(...). Tak jak pozostałe dokumenty zgromadzone w niniejszej sprawie wskazane zaświadczenie i informacja (...) nie były kwestionowane w toku prowadzonego postępowania, zostały opatrzone stosownymi pieczęciami i w związku z tym Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Odnosząc się wprost do zgłoszonego żądania wskazać należy, iż powództwo o podwyższenie alimentów zasługiwało na częściowe uwzględnienie

Obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania dziecka, które nie jest się w stanie utrzymać samodzielnie, zgodnie z art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej krio) obciąża rodziców tego dziecka, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. W przypadku dziecka pełnoletniego zgodnie z art. 133 § 3 krio rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możliwości samodzielnego utrzymania.

Natomiast zgodnie z art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Definiując pojęcie usprawiedliwionych potrzeb wskazać należy, iż nie istnieje uniwersalny katalog podstawowych i usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej do alimentów, albowiem każdorazowo ramy tego pojęcia wyznaczane są przez konkretną sytuacje osoby uprawnionej (posiadane potrzeby w zakresie mieszkania, stan zdrowia, zdobyte kwalifikacje, zdolności umożliwiające dalszą edukację, zasadność dalszej nauki etc) oraz społeczno – ekonomiczne relacje podmiotów stosunku alimentacyjnego. W tym ostatnim znaczeniu na zakres pojęcia usprawiedliwionych potrzeb wpływ ma sytuacja majątkowa i możliwości zarobkowe osób zobowiązanych. Rodzice w stosunku do swojego dziecka mają zgodnie z art. 96 krio obowiązek maksymalnego wykorzystania posiadanych możliwości finansowych aby wykorzystać potencjał swojego dziecka, troszcząc się o jego fizyczny i duchowy rozwój i umożliwić zdobycie jak najlepszych kwalifikacji. Potrzeby ponadstandardowe, nie znajdujące uzasadnienia w uzdolnieniach dziecka mogą być zaspokajane tylko wtedy, gdy rodziców dziecka stać na ich pokrycie.

Z kolei zgodnie z art. 138 krio można żądać zmiany wysokości zasądzonych alimentów w przypadku zmiany stosunków między stronami. Zatem podstawą powództwa określonego w art. 138 kro może być tylko taka zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po wydaniu prawomocnego wyroku zasądzającego alimenty i jest na tyle istotna, że wpływa na wysokość zasądzonych alimentów.

Dokonując analizy zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego z uwzględnieniem powyższych wskazań stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu między stronami w okresie ostatnich 3,5 roku zaszła istotna zmiana wzajemnych stosunków, która uzasadnia wydatne zwiększenie wysokości zasądzonych od pozwanej alimentów.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w ocenie Sądu sam fakt ukończenia przez powódkę 21 lat nie powoduje, iż zyskała ona zdolność do samodzielnego utrzymania się. Jak wynika z treści powoływanego art. 133 krio, obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka ustaje dopiero wówczas, gdy dziecko osiągnie samodzielność życiową, co z reguły łączy się nie z faktem osiągnięcia określonego wieku, lecz z możliwością podjęcia pracy zarobkowej. Możliwość podjęcia pracy zarobkowej nie może być jednak rozważana w oderwaniu od osobistej i życiowej sytuacji dziecka. W sytuacji gdy dziecko wykazuje zdolności w kierunku dalszej nauki, osiąga dobre wyniki i nie zaniedbuje się, to w interesie rodziców powinno być udzielanie mu dalszej pomocy. W tym też kontekście wskazać należy, iż powódka, po roku przerwy, kontynuuje naukę w systemie dziennym. Brak jest obecnie podstaw do stwierdzenia, iż powódka nie dokłada starań do uzyskania kwalifikacji umożliwiających samodzielne utrzymanie się. Roczną przerwę w edukacji wykorzystała ona na pobyt w H., którego głównym celem była nauka języka. Pobyt ten był zresztą w zasadniczej części finansowany z dochodów powódki z wcześniejszej, kilku miesięcznej, pracy w H.. Podjęte obecnie przez M. G. działania zmierzające do poprawienia swoich kwalifikacji uznać należy za rozsądne i uzasadnione. Zdaniem Sądu oczywistym jest, iż w obecnej sytuacji na rynku pracy uzyskanie wyższego wykształcenia, czy też poprawienie kwalifikacji zawodowych, aczkolwiek nie gwarantuje, to z pewnością podnosi szansę na uzyskanie lepszej pracy. Tego rodzaju działanie powódki, jej determinacja w dążeniu do osiągnięcia wybranego celu winny znajdować wsparcie rodziców, albowiem są one niewątpliwie korzystne dla rozwoju ich dziecka.

Odnosząc się do przesłanek zmiany obowiązku alimentacyjnego wskazanych w art. 138 krio zauważyć należy, iż w chwili orzekania o alimentach, tj. w sierpniu 2014 r. powódka miała 17 lat. Uczęszczała wówczas do szkoły średniej, która znajdowała się w miejscu jej zamieszkania. Sytuacja w jakiej wówczas znajdowała się powódka nie generowała wysokich kosztów związanych z jej edukacją. Nauka w szkole średniej była zasadniczo bezpłatna (brak tzw. czesnego), a M. G. nie ponosiła żadnych kosztów związanych z dojazdem do szkoły. Zamieszkiwała razem z ojcem, jego partnerką i jej synem z innego związku, co również znacząco redukowało koszty jej utrzymania związane z zapewnieniem mieszkania oraz wyżywieniem. Obecnie sytuacja powódki M. G. diametralnie się zmieniła. Jej koszty utrzymania radykalnie wzrosły. Wymieniona podjęła płatna naukę w systemie dziennym, poza swoim miejscem zamieszkania. Spowodowało to powstanie nowych kosztów związanych z opłaceniem czesnego oraz wynajmem pokoju w G. i dojazdem do szkoły. Również zwiększeniu uległy pozostałe koszty związane z utrzymaniem jak wyżywienie, środki czystości. Koszty te zwiększyły się, jednakże w ograniczonym. Powódka mieszka bowiem ze swoim chłopakiem. Zdaniem Sądu, pomimo deklaracji powódki wskazującej na prowadzenie całkowicie oddzielnych finansów w tym zakresie, w tym również oddzielnego zakupywania żywności, sytuacja taka w niewielkim stopniu, ale jednak redukuje koszty jej utrzymania. Dowodem tego może być np. porównanie wysokości opłat w tym samym mieszkaniu ponoszonych przez inne osoby zamieszkujące w osobnych pokojach (opłata wyższa o 100 złotych). Niezależnie jednak od tego faktem bezspornym jest, iż usprawiedliwione koszty utrzymania powódki w okresie od ostatniego orzeczenia sądowego radykalnie wzrosły.

Dodać należy również, iż w ocenie Sądu, ponoszone przez powódkę wydatki wskazane powyżej uznać należy za usprawiedliwione. M. G. przedstawiła powody jakimi kierowała się wybierając obecną uczelnię i kierunek studiów. Jak się wydaje uzyskanie kwalifikacji w zakresie obsługi ruchu lotniczego, zwłaszcza w okresie dynamicznego rozwoju tej branży w Polsce, może umożliwić powódce znalezienie satysfakcjonującej pracy. Jak się zresztą wydaje pozwana nie kwestionuje zasadności wyboru kierunków studiów, a jedynie decyzję dotyczącą płatnych studiów dziennych. A. G. nie przedstawiła jednak w tym zakresie dowodów wskazujących na analogiczną ofertę państwowych uczelni, z kolei M. G. wskazała, iż kształcenie w tym kierunku możliwe jest jedynie na płatnej uczelni w P.. Podkreślenia wymaga, iż powódka znajduje się w takim wieku, w którym wydatki związane z edukacją nie mogą być odłożone na nieokreśloną przyszłość - przeciwnie, winny być wyasygnowane w czasie kiedy kontynuuje naukę, co stanowi dla niej szansę rozwoju i budowania swojej przyszłości. Za ponadstandardowe wydatki powódki Sąd uznał jedynie wydatki jakie M. G. ponosi w związku z prywatną nauka języka hiszpańskiego. Zdaniem Sądu oczywistym jest, iż kontynuacja nauki języka obcego jest korzystna w zakresie podniesienia kwalifikacji powódki i wydatek ten powinien być przez rodziców ponoszony, jeżeli ich na to stać. Należy podkreślić, iż obecnie istnieją możliwości kontynuowania nauki języka obcego przy wykorzystaniu programów komputerowych, rozmów z innymi osobami w danym języku poprzez komunikatory internetowe, czy tez zakupu podręczników wraz z płytami CD do samodzielnej nauki etc. Wybór tej formy kształcenia generuje dużo mniejsze koszty, co istotne jest zwłaszcza w przypadku ponoszenia przez rodziców powódki kosztów związanych utrzymaniem powódki podejmującej płatne studia poza swoim dotychczasowym miejscem zamieszkania.

Analizując zmiany w zakresie sytuacji majątkowej oraz możliwości zarobkowych rodziców powódki jakie nastąpiły w czasie od ostatniego wyroku ustalającego wysokość obowiązku alimentacyjnego wskazać należy, iż możliwości te zdaniem Sądu poprawiły się. Ojciec powódki dysponuje w tej chwili wyższym dochodem, który wynosi ok. 3000 złotych miesięcznie. Jego sytuacja rodzinna i osobista, ponoszone koszty własnego utrzymania są podobne do sytuacji z sierpnia 2014 r. Również możliwości zarobkowe pozwanej A. G. uległy zdecydowanej poprawie. W sierpniu 2014 r. pozwana dysponowała łącznym dochodem w wysokości niewiele przekraczającym 1300 złotych netto. Uzyskiwała również dopłaty bezpośrednie do ziemi w kwocie ok. 1200 złotych. Obecnie dochód netto powódki wydatnie się zwiększył i wynosi niewiele ponad 2200 złotych netto (1530 wynagrodzenie + 675 dochód z umowy zlecenia). Nadal uzyskuje ona dopłaty bezpośrednie do ziemi obecnie w kwocie 1435 złotych rocznie. Zwiększeniu uległy jednak jej usprawiedliwione wydatki, albowiem obecnie samodzielnie ponosi koszty utrzymania mieszkania gdyż nie jest w żadnym związku. Spłaciła również kredyt związany ze spłatą mieszkania (na rzecz ojca powódki).

W rezultacie uwzględniając wskazane powyżej okoliczności Sąd uznał, iż obecnie wobec opisanych powyżej zmian, uzasadnione jest podwyższenie należnych od pozwanej A. G. na rzecz M. G. z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 680 złotych miesięcznie. Podejmując decyzję w tym zakresie Sąd miał na uwadze szereg omówionych powyżej okoliczności. Niewątpliwie pierwszoplanową i najważniejszą zmianą jaka zaszła w tym czasie był znaczący wzrost usprawiedliwionych potrzeb powódki na co Sąd wskazał powyżej oraz ograniczona poprawa możliwości zarobkowych pozwanej. Obecnie usprawiedliwione koszty utrzymania powódki kwocie 1400-1500 złotych ponosi jej ojciec T. G. (1). Kwota ta przeznaczana jest na pokrycie kosztów wynajmu pokoju (800 złotych), kosztu miesięcznej opłaty za szkołę (465 złotych), biletu miesięcznego komunikacji miejskiej (ok. 55 złotych) i koszty przyjazdów do domu (ok. 100 złotych miesięcznie). Z kolei pozwana obecnie, po wydaniu postanowienia o zabezpieczeniu, przekazuje powódce miesięcznie kwotę 550 złotych, którą ta wykorzystuje na pokrycie kosztów zakupu żywności, środków czystości etc. T. G. (1) przekazując więc miesięcznie kwotę 1400-1500 złotych przekazuje blisko połowę swoich dochodów netto. Z kolei pozwana A. G. przekazując nawet kwotę 550 złotych miesięcznie przekazuje jedynie kwotę wynosząca ok. ¼ swoich dochodów netto. Jakkolwiek obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie jest symetryczny (równy), gdyż zależy od możliwości zarobkowych każdego rodzica, jego sytuacji, usprawiedliwionych wydatków etc. to zdaniem Sądu brak jest obecnie podstaw do dalszego utrzymywania tak istotnej dysproporcji. Zdaniem Sądu uzyskiwane przez pozwaną dochody są wprawdzie niższe niż ojca powódki, ma ona również trudniejsza sytuację w związku z koniecznością samodzielnego pokrycia kosztów swojego utrzymania, jednakże winna w większym zakresie przyczyniać się do utrzymania córki. Należy podkreślić, iż w 2014 r. pozwana A. G. mając dochody w wysokości ok. 1300 złotych zobowiązana została do alimentów w kwocie 400 złotych, co sprawiało, iż pozostawała jej kwota ok. 900 złotych miesięcznie. Obecnie przyjmując wysokość alimentów ustalonych przez Sąd w kwocie 680 złotych pozostaje jej miesięcznie kwota ok. 1525 złotych. Jest to kwota zdecydowanie wyższa niż ta jaka pozwana miała w 2014 r. i równocześnie kwota obowiązującego od 1 stycznia 2018 r. minimalnego wynagrodzenia netto za pracę. Określając wysokość minimalnego wynagrodzenia za prace ustawodawca uznał zdaniem Sądu, iż wskazana kwota pozwala pracownikowi na samodzielne utrzymanie się. Stad też Sąd również i z tego powodu uznał, iż kwota zasądzonych alimentów pozostaje w zakresie możliwości zarobkowych pozwanej. W niniejszej sprawie istotnym jest również to, iż powódka potrzebuje czasowego wsparcia w najbardziej dla niej trudnym okresie nauki. Tok studiów jakie wybrała powódka przewiduje uzyskanie tytułu licencjata po 3 latach nauki. W interesie rodziców winno być więc dołożenie wszelkich starań mających na celu pomoc córce w tym newralgicznym dla niej okresie.

Uwzględniając powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w pkt I wyroku, zaś w pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo – pkt II.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 90 poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 102 kpc.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

/SSR Robert Kłosowski/